Address by Ambassador Marcantonatos (Clergy Laity)

Ομιλία Πρέσβεως της Ελλάδος στον Καναδά, Γεωργίου Λ. Μαρκαντωνάτου στην 29η Κληρικολαϊκή Συνέλευση της Ιεράς Μητροπόλεως Τορόντο – Καναδά (Belleville, Δευτέρα 29 Μαΐου, 2017)

Σεβασμιώτατε, Θεοφιλέστατε, Πανοσιολογιώτατοι, Αιδεσιμολογιώτατοι, κ. Αντιπρόεδρε και μέλη του Μητροπολιτικού Συμβουλίου, κ.κ. Γενικοί Πρόξενοι, κ.κ. Πρόεδροι και μέλη των Ελληνορθόδοξων Κοινοτήτων, κ.κ. Άρχοντες του Πατριαρχείου, κα Πρόεδρε και μέλη της Φιλοπτώχου Αδελφότητος,

Αγαπητές συμπατριώτισσες και συμπατριώτες,

Αποτελεί ιδιαίτερη χαρά που παρευρίσκομαι σήμερα στο επίσημο δείπνο της 29ης Κληρικολαϊκής Συνελεύσεως της Ιεράς Μητροπόλεως και θα ήθελα να εκφράσω τις καλύτερες ευχές μου για χαρά, υγεία και πρόοδο σε όλους εσάς.

Είναι δε ιδιαίτερη χαρά διότι μου δίδεται η ευκαιρία αφ’ ενός μεν να επικοινωνήσω μαζί σας, αφ’ ετέρου δε να εκτιμήσω καλύτερα το έργο της Ιεράς Μητροπόλεως.

Δεν είσθε μόνο ένα κομμάτι του Ελληνισμού, που αν και ζήτε αρκετά μακριά από την Ελλάδα, έχετε πολύ κοντά στην σκέψη σας και στην καρδιά σας την Γενέτειρά σας. Αποτελείτε και μία ζωντανή Κοινότητα, όπου ο Ελληνισμός δημιουργεί και προοδεύει, τιμά και υπηρετεί την ορθόδοξη πίστη, διδάσκει και διδάσκεται την γλώσσα, την ιστορία και τον πολιτισμό του.

Πριν όμως επεκτείνω το λόγο στο αντικείμενο της σημερινής συνάξεώς μας, θα ήθελα να υπογραμμίσω ότι σήμερα είναι η 564η επέτειος της πτώσεως της Κωνσταντινουπόλεως, της πόλεως που μέχρι την κατάκτησή της από τους Λατίνους , παρέμεινε, χωρίς αμφιβολία, η πρωτεύουσα του ευρωπαϊκού πολιτισμού. Πιστεύω συνεπώς ότι θα ήταν σκόπιμο να αποτίσουμε φόρο τιμής στους τελευταίους υπερασπιστές της Βασιλίδος των Πόλεων και στον τελευταίο γενναίο αυτοκράτορα του Βυζαντίου Κωνσταντίνο Παλαιολόγο, που θα μας διδάσκει πάντοτε την υποδειγματική προσήλωση στο ύψιστο αγαθό, την αγάπη προς την πατρίδα. Η γνωστή απάντησή του στον Μωάμεθ «τό τήν πόλιν σοι δούναι, ουτ’ εμόν εστί, ούτε άλλου τινός των κατοικούντων εν αυτῇ. Κοινή γαρ γνώμη πάντες αυτοπροαιρέτως αποθανούμεν και ου φεισόμεθα της ζωής ημών» αναδεικνύει τον τελευταίο αυτοκράτορα ως τον απόλυτο εκφραστή της αφοσιώσεως των Ελλήνων στα υψηλά ιδανικά τους. Μεταφράζω στη νέα ελληνική: «Το να σου παραδώσουμε την πόλη δεν αποτελεί δική μου υπόθεση, ούτε υπόθεση κάποιου άλλου, που κατοικεί σ’ αυτήν. Διότι όλοι θα θυσιασθούμε με την θέλησή μας και δεν θα λυπηθούμε τη ζωή μας».

Τότε η μεν χιλιόχρονη και πλέον Βυζαντινή Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία κατέρρευσε, το έθνος όμως επέζησε, αφού όπως σημειώνει ο εξέχων βυζαντινολόγος Steven Ranciman, «όσο η Εκκλησία επιβίωνε, το έθνος δεν μπορούσε να πεθάνει». Και ευλόγως αφού η Εκκλησία διέσωσε την ορθόδοξη πίστη. Αυτή καλλιέργησε την παιδεία και την γλώσσα. Αυτή διαφύλαξε την εθνική αυτοσυνειδησία.

Αλλά ας επανέλθουμε στο θέμα μας.

Κυρίες και κύριοι,

Όπως γνωρίζετε, η Ιερά Μητρόπολη Τορόντο, υπό την ποιμαντορία του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη κ.κ. Σωτήριου, έχει να επιδείξει μία πορεία σημαντικής και πολύπλευρης προσφοράς, αγωνιζόμενη «φιλογενώς και φιλευσεβώς», για την πρόοδο του εδώ Ελληνισμού. Μια πορεία που κάνει την Ομογένεια να αισθάνεται υπερήφανη για τις πνευματικές και πολιτιστικές ρίζες της.

Ευθύς εξαρχής μέριμνα της Ιεράς Μητροπόλεως ήταν η οικοδόμηση ισχυρών δεσμών με το Μητροπολιτικό Κέντρο καθώς και η ενίσχυση της πίστεως και της ελληνικής γλώσσας και ιστορίας από γενεά σε γενεά.

Ως γνωστόν, η θρησκεία μαζί με την γλώσσα είναι δύο βασικά στοιχεία που προσδιορίζουν την ελληνική ταυτότητα του Έξω Ελληνισμού και αποτελούν ισχυρό συνδετικό κρίκο με το Μητροπολιτικό Κέντρο. Άλλωστε, η έννοια ομογενής δηλώνει τον άρρηκτο δεσμό καταγωγής, τον δεσμό του κοινού γένους, όχι σε απλό τυπικό επίπεδο υποχρεώσεων και δικαιωμάτων, αλλά ως βαθύτερη σχέση συμμετοχής στο ίδιο Γένος και εθελούσια αποδοχή των διαχρονικών αξιών του Ελληνισμού.

Στο πλαίσιο αυτό είναι προφανής η σημασία της διατηρήσεως της πίστεως και της αφοσιώσεως στην παράδοση – για την οποία αγωνίζεται η εδώ Εκκλησία – και μάλιστα σε όλες τις εκφάνσεις της: στη θεία λατρεία, στη βυζαντινή μουσική και γραμματεία, στην υμνογραφία, στην ξυλογλυπτική, στην αρχιτεκτονική, στη βυζαντινή και μεταβυζαντινή εικονογραφία.

Επίσης, είναι ομοίως προφανής η σημασία της γνώσεως και καλλιέργειας της ελληνικής γλώσσας και πολιτισμού. Αρκεί μόνο να υπογραμμιστεί ότι ακόμα και σήμερα ο πολιτισμός ευρίσκεται στα χέρια εκείνων των λαών, που υπήρξαν τέκνα ή μαθηταί των Ελλήνων και κληρονόμοι του πνεύματός τους. Δεν υπάρχει υγιής έκφανση του βίου των πολιτισμένων ανθρώπων, που να μην έχει τις βάσεις της στην ελληνική αρχαιότητα και στο ελληνικό Βυζάντιο: στην πολιτική, την παιδεία, τον λόγο, την επιστήμη, τις τέχνες. Άλλωστε, όπως έχουν επισημάνει αρκετοί Ευρωπαίοι διανοητές τρεις είναι οι πυλώνες, στους οποίους θεμελιώθηκε ο ευρωπαϊκός πολιτισμός: η ελληνική κλασσική γραμματεία, το βυζαντινορωμαϊκό δίκαιο και η χριστιανική πίστη και παράδοση.

Ειδικότερα, όσον αφορά στη σημασία της γλώσσας μας, θα πρέπει να σημειωθεί ότι η ελληνική υπήρξε η πρώτη παγκόσμια γλώσσα, γλώσσα του Ευαγγελίου, γλώσσα των συναλλαγών, γλώσσα με υψηλό επικοινωνιακό γόητρο, που ενίσχυσε το κύρος και την οικουμενικότητά της. Πράγματι η ελληνική είναι η γλώσσα του πολιτισμού, γλώσσα που άσκησε μεγάλη επιρροή σε όλες τις άλλες ευρωπαϊκές γλώσσες, και μάλιστα στην αγγλική και τη γαλλική.

Τριάντα πέντε αιώνες συνεχούς παραδόσεως του γραπτού λόγου και τουλάχιστον σαράντα αιώνες παραδόσεως του προφορικού λόγου, έχουν προσδώσει στην ελληνική μία ιδιαίτερη καλλιέργεια και την έχουν καταστήσει τη μόνη γλώσσα στον κόσμο, που ομιλείται αδιάκοπα από την αρχαιότητα, από τον ίδιο λαό, τους Έλληνες, στην ίδια γεωγραφική περιοχή, την Ελλάδα, και με την ίδια βασική γραμματική και συντακτική δομή, η οποία κληροδοτήθηκε ανά τους αιώνες. Αυτή τη γλώσσα καλείσθε σήμερα να καλλιεργήσετε στις Ελληνορθόδοξες Κοινότητές σας και στα Ελληνικά Σχολεία. Και αξίζει πραγματικά κάθε έπαινος σε όσους εργάζονται για την πρόοδο της ελληνικής παιδείας στον Καναδά, καθώς και για την ηθική διαπαιδαγώγηση της νεολαίας, αφού η τελευταία αποτελεί το μέλλον του εδώ Ελληνισμού.

Και εφόσον μιλάμε για την εκπαίδευση, θα ήθελα να αναφερθώ στη σημαντική αποστολή της Θεολογικής Ακαδημίας, η λειτουργία της οποίας έχει δώσει μια νέα διάσταση και προοπτική, στο έργο της Ορθοδόξου Μητροπόλεως Τορόντο – Καναδά, αφού σε αυτήν γαλουχήθηκε μία νέα γενιά από ομογενείς κληρικούς, που στελεχώνουν τις Ενορίες της και καλύπτουν με επιτυχία τις ανάγκες των εδώ Κοινοτήτων. Μία γενιά που της δίδεται η δυνατότητα να καλλιεργηθεί και να μορφωθεί πνευματικά, ενώ παράλληλα της παρέχονται τα απαραίτητα εφόδια για την περαιτέρω μελέτη και εμβάθυνση στην ελληνική παιδεία, ώστε να μπορέσει αργότερα να υπηρετήσει με αφοσίωση και ζήλο την Ομογένεια και ιδιαίτερα τους Ελληνόπαιδες.

Αλλά θα ήταν ασφαλώς παράλειψη να μη μνημονεύσω το Θεοφιλέστατο Επίσκοπο Ανδίδων κ.κ. Χριστόφορο, τους πρεσβυτέρους και τους διακόνους, τον Αντιπρόεδρο και τα μέλη του Μητροπολιτικού Συμβουλίου, τους προέδρους και τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου των Ελληνικών Ορθοδόξων Κοινοτήτων, τις ομογενειακές οργανώσεις, τους καθηγητές και δασκάλους των ημερησίων, απογευματινών και σαββατιανών ελληνικών σχολείων, τους Άρχοντες του Πατριαρχείου, τους απασχολουμένους στις Κοινωνικές Υπηρεσίες της Ι. Μητροπόλεως, καθώς και τους Προέδρους και τα μέλη της Φιλοπτώχου Αδελφότητος. Στο σημείο αυτό θα ήθελα ιδιαιτέρως να επισημάνω τη σημασία της τελευταίας που αποτελεί, ως γνωστόν, μία ιδιαίτερα δυναμική οργάνωση και που δραστηριοποιείται σε τόσους πολλούς τομείς, από τη βοήθεια προς τους πτωχούς, φυλακισμένους και πάσχοντες συνανθρώπους μας, μέχρι και την ενίσχυση προς το Οικουμενικό Πατριαρχείο και τη Θεολογική Ακαδημία.

Θα ήθελα τέλος να σταθώ στο έργο των Ιερών Μονών Παναγίας Παρηγορήτισσας και Πατροκοσμά, για τις οποίες εκδηλώνεται το στοργικό ενδιαφέρον του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη μας, και οι οποίες είναι, ως γνωστόν, σημαντικοί φορείς των θρησκευτικών και εθνικών παραδόσεών μας. Να υπογραμμίσω την προσήλωσή τους στη διαφύλαξη των χριστιανικών αρετών και των ορθοδόξων παραδόσεών μας, που για περισσότερους από είκοσι αιώνες τρέφουν και καθοδηγούν όλους τους πιστούς.

Αγαπητοί συμπατριώτες και συμπατριώτισσες,

Εσείς, αποτελείτε μία διαρκή γέφυρα επικοινωνίας και συνεργασίας μεταξύ της Ελλάδας και του Καναδά. Η δική σας συμπόρευση όπου και αν ευρίσκεσθε – κήρυκες των ελληνικών αξιών και ιδεών, απόστολοι του φιλελληνισμού στην χώρα αυτή – και η πεποίθηση ότι οι σκέψεις και οι ενέργειές σας είναι σταθερά στραμμένες προς την Ελλάδα, μας ενισχύουν κατά την σημερινή δύσκολη συγκυρία.

Όπως γνωρίζετε, ο Απόδημος Ελληνισμός συνιστά ένα πολύτιμο εθνικό κεφάλαιο, με ανεκτίμητη συμβολή στην ιστορική εξέλιξη της πατρίδας μας. Είναι ακριβώς αυτός ο Ελληνισμός ο οποίος μας κάνει υπερήφανους και μας ενθαρρύνει να ατενίζουμε το μέλλον με αισιοδοξία. Εσείς, οι Έλληνες του Καναδά αγαπάτε την Γενέτειρα και ενδιαφέρεστε έντονα για την εδώ θετική προβολή της, καθώς και για την πορεία των εθνικών θεμάτων μας. Επίσης, συμμετέχετε έμπρακτα και στηρίζετε πρωτοβουλίες αλληλεγγύης, φιλανθρωπικές οργανώσεις και ιδρύματα, ειδικά στους τόπους καταγωγής σας. Είσθε πρόθυμοι να διαθέσετε το χρόνο σας και να προσφέρετε τις δεξιότητές σας και την εμπειρία σας προς όφελος της Μητέρας Πατρίδος.

Είναι λοιπόν ενθαρρυντικό ότι συμβάλλετε και με αυτόν τον τρόπο στις προσπάθειες ανακουφίσεως των συμπολιτών μας από τις δυσμενείς επιπτώσεις της κρίσεως.

Είναι προφανές ότι η περαιτέρω ουσιαστική συνδρομή σας προς την Γενέτειρα – όπως άλλωστε έγινε πολλές φορές κατά το παρελθόν σε δύσκολες περιόδους της ιστορίας μας – όχι μόνο θα συμβάλει θετικά στις προσπάθειες ανορθώσεως της χώρας μας και ανακουφίσεως των δοκιμαζομένων συμπολιτών μας, αλλά και στις προσπάθειες περαιτέρω ενισχύσεως των δεσμών σας με το Μητροπολιτικό Κέντρο.

Aγαπητοί ομογενείς,

Τα προεκτεθέντα, δείχνουν ασφαλώς το μέτρο με το οποίο μπορεί να μετρηθεί ο εδώ Ελληνισμός και υπογραμμίζουν την σημασία των πολυτίμων υπηρεσιών της οργανωμένης Ομογένειας, καθώς και των ομογενών, σε ατομικό επίπεδο, που αφιέρωσαν και εξακολουθούν να αφιερώνουν τις πνευματικές και υλικές δυνάμεις τους υπέρ του συνόλου.

Στην κρίσιμη περίοδο που διανύουμε οφείλουμε να αντιμετωπίσουμε με αποτελεσματικότητα τις υπάρχουσες προκλήσεις, να εκμεταλλευτούμε κάθε παράγοντα ισχύος που διαθέτουμε και να συμπορευθούμε, σε πνεύμα σύμπνοιας, σε κοινούς εθνικούς στόχους. Πολλῷ μάλλον, που όπως η ιστορία μας έχει αποδείξει, τα μεγάλα και σημαντικά τα επιτύχαμε ως έθνος πάντα ενωμένοι.

Καταλήγοντας, θα ήθελα και πάλι να εκφράσω τα συγχαρητήριά μου πρωτίστως στο Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Τορόντο – Καναδά κ.κ. Σωτήριο, του οποίου οι συνεχείς επί μακρόν προσπάθειες έχουν αποφέρει τα σημερινά καρποφόρα αποτελέσματα. Επίσης, συγχαρητήρια σε όλους εσάς, που εργασθήκατε με ζήλο για την πραγματοποίηση και επιτυχία αυτής της Συνελεύσεως προς όφελος της Εκκλησίας, του εδώ Ελληνισμού και της Μητέρας Πατρίδας. Σας αξίζει κάθε έπαινος.

Address by H.E. the Ambassador of Greece in Canada, Mr. George L. Marcantonatos at the 29th Clergy Laity Assembly of Metropolis Toronto -Canada (Belleville, Monday, May 29th 2017)

Your Eminence, Your Grace, Reverend Fathers, Mr. Vice-President and members of the Metropolitan Council, Presidents and members of the Greek-Orthodox Communities, Archons of the Patriarchate, Mrs. President and members of the Philoptochos Society,

Dear compatriots,

It is a great pleasure for me to attend the official dinner of the 29th Clergy Laity Assembly of our Holy Metropolis and, on this occasion, please allow me to extend my best wishes for joy, health and progress.

It is, indeed, a particular pleasure, as I am given the opportunity to communicate with all of you and to get better acquainted with the important work of the Holy Metropolis.

You are all part of Hellenism and even though you live far away from Greece, you do keep your ancestral homeland close to your thoughts and hearts. You are also a vibrant Community, in which Hellenism creates, progresses, as well as honors and serves its orthodox faith; a Community, which teaches and learns its language, its history and its culture.

However, before I elaborate on the subject of today’s gathering, and given the fact that today marks the 564th anniversary since the fall of Constantinople, I believe that it would be appropriate to pay tribute to the last defenders of the “Queen of Cities” and to the last brave emperor of Byzantium, Constantinos Palaiologos, who will always teach us the exemplary devotion to the highest value, our love for the homeland. His well known response to Muhammad – “to give you the city is neither my issue, nor of those who live in it. Because it is everyone’s opinion that we are all willing to die and we will not pity our lives”- portrays the last emperor as the absolute advocate of the devotion of Greeks to their ideals.

Back then, even though, the over a thousand year old Byzantine Roman Empire collapsed, the nation survived. The outstanding byzantinologist, Steven Ranciman, noted: “for as long as the Church was surviving, the nation could not die”. And that is plausible, considering that the Church saved the orthodox faith. The Church undertook the education and cultivated the language. It protected and saved the national consciousness.

Dear ladies and gentlemen,

As you all know, the Holy Metropolis of Toronto, under the leadership of His Eminence Metropolitan Archbishop Sotirios, has to present a long tradition of significant and multifaceted service, while striving “in love and devotion of the nation” for the progress of Hellenism in Canada. Thanks to this, Canadians of Greek descent, feel proud of their spiritual and cultural roots.

From the very beginning, the main concern of the Holy Metropolis was to create strong bonds with the homeland, as well as to strengthen the faith, the Greek language and the knowledge of history and to pass it on from one generation to another.

As is well known, religion and language are two primary elements which define the Greek identity of Hellenism Abroad and constitute a strong link with the Metropolitan Centre. Besides, the meaning of the Greek word “ομογενής”, used for the Greeks living abroad, indicates the unbreakable bond of origin and the bond of the same race, not just on a formal level of rights and obligations, but as a deeper relationship of participation in the same Race (Γένος) and the voluntary acceptance of the timeless values of Hellenism.

In this context, the importance of preserving the orthodox faith and the devotion to tradition – for which our Church is striving – is obvious and this comprises all their facets: the liturgical form of worship, the byzantine music, the hymnography, the literature, the architecture and woodcarving, as well as the byzantine and post-byzantine iconography.

Moreover, the importance of knowledge and cultivation of the Greek language and culture is equally obvious. It should be noted that even today, civilization is in the hands of those nations which are descendants or students of Greeks and heirs of the Greek spirit. There is no aspect of western civilized life, which doesn’t have its origins in the Greek Antiquity and in the Greek Byzantium. This counts for politics, education, literature, sciences and arts. Besides, as many European thinkers have pointed out, there are three pillars on which the European culture was founded: the Greek classical literature, the byzantine-roman law, and the Christian faith and tradition.

More particularly, as far as the importance of our language is concerned, it should be noted that the Greek language was the first universal language, the language of the Holy Gospel, the language of transaction; a language with a high communicational prestige, which reinforced its weight and universality. Indeed, the Greek language is the language of civilization, a language which exercised its influence on many other European languages, especially on the English and French.

Thirty-five centuries of continuous written tradition and at least forty centuries of oral tradition, have provided Greek with an early cultivation and have made it the only language in the world to be spoken uninterruptedly from the Antiquity by the same people, the Greeks, in the same geographical area, Greece, and with the same basic grammatical and syntactical structure, inherited through the centuries. This is the language you are being asked to cultivate in your Greek – Orthodox Communities and Greek Schools. Indeed, praise is owed to those who work for the progress of the Greek education in Canada, as well as for the moral education of the youth, especially taking into consideration that the latter is the future of Hellenism here.

Since we are talking about education, I would like to refer to the important mission of the Theological Academy, whose existence has opened a new dimension and perspective to the work of the Orthodox Metropolis Toronto – Canada. A new generation of clerics of Greek descent has been educated there and subsequently dispatched to the various parishes, where they serve successfully. It is a generation which has been given the possibility for spiritual cultivation and education, while being provided with the necessary tools in order to further study and explore Greek education and then be able to serve, with devotion and passion, the Canadians of Greek descent and especially Greek children.

It would be an oversight not to mention, at least briefly, also all those who struggle and work hard for the progress of our «Ομογένεια» and the promotion of the work of the Holy Metropolis: His Grace Bishop Christophoros, the Presbyters and Deacons, the Vice-President and members of the Metropolitan Council, the President and members of the Board of Directors of the Greek Orthodox Communities, the professors and teachers of the various Greek schools, the Archons of the Patriarchate, the employees at the Social Services of the Metropolis, as well as the President and members of Philoptochos Society. At this point, I would like to mention the importance of the latter which, as we all know, constitutes an exceptionally dynamic organization and which is active in so many fields, ranging from helping the poor, prisoners and ailing fellow citizens, to supporting the Ecumenical Patriarchate and the Theological Academy.

Last, but not least, I would like to refer to the work of the Holy Monasteries of the Virgin Mary of Consolation and of Patrokosmas, for which His Eminence, shows a particular affection, and which are important guardians of our religious and national tradition. I would also like to underline their dedication to the preservation of the Christian virtues and to the Greek Orthodox traditions, that for more than twenty centuries now have been feeding and guiding each and every faithful.

Dear compatriots,

You form a permanent bridge of communication and cooperation between Greece and Canada. You are walking on our side, wherever you are – preachers of the Greek values and ideas, apostles of philhellenism in this country – and the conviction that your thoughts and actions are always directed in support of Greece, do reinforce us, Greeks of the homeland, during these difficult times.

As you know, Greeks Abroad constitute a huge national asset with priceless contribution to our country’s historical evolution. It is exactly this part of Hellenism, which makes us proud and encourages to see the future with optimism. You, the Greeks of Canada, love your Motherland and care about the course of all our issues of national importance. In addition you participate actively in and support initiatives of solidarity, philanthropic organizations and foundations, in the cities and regions of your origin. You are willing to dedicate your time, and offer your skills and experience in favor of our Mother Country.

It is, indeed, encouraging that you contribute also in this way to the ongoing efforts of relieving our fellow citizens from the adverse effects of this crisis.

It is obvious that any further substantial contribution to our Mother Country, as it has happened before, on many occasions, during difficult times in our history, will not only contribute effectively to the efforts for our country’s restoration and the relief of our compatriots, but also to the efforts of further enhancing the links between you and the Metropolitan Centre.

All the above certainly indicate the measure by which Hellenism can be evaluated and underline the importance of the valuable services of the Greeks Abroad, and of course of the Greeks of Canada, within their organized structures, as well as on an individual basis. You have dedicated, and continue to do so, your intellectual and material strengths in favor of your fellow citizens.

During this critical period, we need to address efficiently the current challenges, to take advantage of every available power factor and to strive together towards the fulfillment of our common national goals. It is a historic truth, that as a nation we have achieved great and important things, when we were united.

In conclusion, I would like to congratulate again, His Eminence Metropolitan Sotirios of Toronto – Canada, whose continuous efforts have yielded today’s very fruitful results. Furthermore, I would like to congratulate again all of you who worked with zeal towards the realization and success of this Assembly to the benefit of the Church, of Hellenism and of our Mother Country.