Our theme for the fifth week of our 40 Day Challenge is Humility and Living a Saintly Life. After all, as Christians we are called to become holy; “Be holy, for I am holy” (1 Peter 1:16).
Last week we wrote about the greatest virtue: love. A necessary ingredient, however, to cultivate authentic Christian love is humility. Just like bread without yeast will not rise, love without humility will remain only half-baked and not reach its full potential.
Have you ever thought about the relationship between love and humility? Have you ever considered the correlation between these two virtues?
Who had and showed the greatest love for humanity – towards the sick, the infirm, and those in need? It was the God-man Jesus Christ, as testified by the many healings and miracles He performed.
But who also had and showed the greatest humility? Again, it was our Lord Jesus Christ. He took on flesh and became man, not for glory,* but for service. Christ even washed the feet of His disciples (John 13)! Have you ever stopped to think about this?
“And whoever of you desires to be first shall be servant of all. For even the Son of Man did not come to be served, but to serve, and to give His life a ransom for many” (Mark 10:44-45).
God exalts the humble person. As we heard in the Gospel when the Triodion began on the Sunday of the Publican and Pharisee: “For everyone who exalts himself will be humbled, and he who humbles himself will be exalted” (Luke 18:14).
Not only does humility attract the grace of God, but it also attracts our fellow man. The truly humble person radiates love, which draws people in. St. Seraphim of Sarov says, “Acquire the spirit of peace and a thousand souls around you will be saved.”
Ask yourself: do you prefer to make company with a humble person, or with a proud and arrogant personality? Here, we should note that humility, or meekness, does not mean being naïve or weak. Let us recall the words of Christ: “Behold, I send you out as sheep in the midst of wolves. Therefore be wise as serpents and harmless as doves” (Matthew 10:16).
Another example of humility and living a saintly life is Saint John of Climacus, who we commemorated today, the Fourth Sunday of Great Lent. St. John wrote the revered book The Ladder of Divine Ascent, a most edifying text. It contains thirty steps (or rungs) directing the reader to holiness in Christ; although written for monastics, it has many enlightening lessons for lay people as well.
In Step 24 ‘On meekness, and simplicity…’ St. John writes: “In the hearts of the meek the Lord finds rest, but a turbulent soul is a seat of the devil.”
*Regarding His glory, in the Creed we read: And He will come again with glory to judge the living and dead. His kingdom shall have no end.
Πρόκληση 40 Ημερών: Εβδομάδα 5
Το θέμα μας για την πέμπτη εβδομάδα της Μεγάλης Τεσσαρακοστής είναι Η Ταπεινότητα και η υιοθέτηση μιας Άγιας ζωής. Ούτως ή άλλως ως χριστιανοί καλούμαστε να γίνουμε άγιοι: «Να είστε άγιοι, επειδή εγώ είμαι άγιος» (Α΄ Πέτρου 1:16).
Την περασμένη εβδομάδα γράψαμε για τη μεγαλύτερη αρετή: την αγάπη. Ένα απαραίτητο συστατικό, ωστόσο, για να καλλιεργήσουμε την αυθεντική χριστιανική αγάπη είναι η ταπείνωση. Ακριβώς όπως το ψωμί χωρίς μαγιά δεν θα αυξηθεί, έτσι και η αγάπη χωρίς ταπείνωση θα παραμείνει μόνο ατελής και δεν θα αξιοποιήσει πλήρως τις δυνατότητές της.
Έχετε σκεφτεί ποτέ τη σχέση μεταξύ της αγάπης και της ταπεινότητας; Έχετε σκεφτεί ποτέ τη συσχέτιση αυτών των δύο αρετών;
Ποιος είχε και έδειξε τη μεγαλύτερη αγάπη για την ανθρωπότητα – απέναντι στον άρρωστο, τους αδυνάμους, και όσους βρίσκονται σε ανάγκη; Ήταν ο Θεάνθρωπος Ιησούς Χριστός, όπως μαρτυρείται από τα πολλά θαύματα και τις θεραπείες που Εκείνος έκανε.
Αλλά ποιος είχε επίσης και έδειξε τη μεγαλύτερη ταπείνωση; Και πάλι, ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός. Ενσαρκώθηκε και έγινε άνθρωπος, όχι για τη δόξα*, αλλά για να υπηρετήσει τον άνθρωπο. Ο Χριστός ακόμα έπλυνε και τα πόδια των μαθητών Του (Ιωάννης 13)! Έχετε ποτέ αναλογισθεί την ταπείνωσή Του αυτή;
«Και όποιος από σας επιθυμεί να είναι πρώτος θα πρέπει να είναι υπηρέτης όλων. Γιατί ακόμη και ο Υιός του ανθρώπου δεν ήλθε να υπηρετηθεί, αλλά να υπηρετήσει και να δώσει τη ζωή του ως λύτρωση για πολλούς» (Μάρκος 10: 44-45).
Ο Θεός εξυψώνει τον ταπεινό άνθρωπο. Όπως ακούσαμε στο Ευαγγέλιο, όταν ξεκίνησε το Τριώδιο, την Κυριακή του Τελώνη και Φαρισαίου: «Γιατί καθένας που εξυψώνει τον εαυτό του θα ταπεινωθεί και όποιος ταπεινώνει τον εαυτό του θα εξυψωθεί» (Λουκάς 18:14).
Η ταπεινοφροσύνη δεν προσελκύει μόνο τη χάρη του Θεού, αλλά επίσης και τους συνανθρώπους μας. Ο αληθινά ταπεινός άνθρωπος ακτινοβολεί αγάπη, που προσελκύει κοντά του τους ανθρώπους. Ο Άγιος Σεραφείμ του Σαρώφ λέει, «Αποκτήστε το πνεύμα της ειρήνης και χιλιάδες ψυχές γύρω σας θα σωθούν».
Ρωτήστε τον εαυτό σας: προτιμάτε να κάνετε παρέα με ένα ταπεινό άτομο, ή με μια περήφανη και αλαζονική προσωπικότητα; Εδώ, πρέπει να σημειώσουμε ότι η ταπεινότητα, ή η πραότητα, δεν σημαίνει ότι κάνουν κάποιον αφελή ή αδύναμο. Ας θυμηθούμε τα λόγια του Χριστού: «Ιδού, σας στέλνω σαν πρόβατα εν μέσω λύκων. Ως εκ τούτου να είστε σοφοί σαν φίδια και αβλαβείς σαν περιστέρια» (Κατά Ματθαίον 10:16).
Ένα άλλο παράδειγμα της ταπεινοφροσύνης και της άγιας ζωής είναι ο Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος, ο οποίος μας τίμησε σήμερα, την τέταρτη Κυριακή της Μεγάλης Τεσσαρακοστής. Ο Άγιος Ιωάννης έγραψε το αξιομνημόνευτο έργο Κλίμαξ, ένα πάρα πολύ εποικοδομητικό κείμενο. Περιέχει τριάντα βήματα (ή βαθμίδες) που κατευθύνουν τον αναγνώστη στην αγιότητα του Χριστού. Αν και είναι γραμμένο για μοναχούς, περιέχει πολλά διαφωτιστικά μαθήματα για απλούς ανθρώπους επίσης.
Στο Βήμα 24 «Για την πραότητα και την απλότητα …» ο Άγιος Ιωάννης γράφει: «Στις καρδιές των πράων ο Κύριος βρίσκει ανάπαυση, αλλά μια ταραγμένη ψυχή είναι ένα κάθισμα του διαβόλου».
* Όσον αφορά τη δόξα Του, στο Σύμβολο της Πίστεως διαβάζουμε: Και θα έρθει πάλι με δόξα για να κρίνει ζώντες και νεκρούς. Η βασιλεία Του δεν θα έχει κανένα τέλος.