We have reached the half-way point of our Journey to Pascha. We have reached the half-way point of our 40 Day Challenge.
As we continue our ascetical struggle, our Holy Orthodox Church offers us the ultimate sign and an unbeatable weapon to strengthen and encourage our efforts: the Life-giving Cross.
We read in St. Paul’s First Epistle to the Corinthians, “For the message of the cross is foolishness to those who are perishing, but to us who are being saved it is the power of God” (1Co 1:18).
The deep meaning and significance of the Cross for Christians cannot be captured with words; yet we turn our attention this week to two wonderful qualities: Sacrifice and Love.
There was, and will never be, a greater sacrifice than what Jesus Christ did for all of humanity. In Hebrews, St. Paul writes, “Christ was offered once to bear the sins of many. To those who eagerly wait for Him He will appear a second time, apart from sin, for salvation” (9:28).
This sacrifice on the Cross was fuelled and propelled by one thing: Love, that is, God’s love for man. What is recorded in John’s Gospel? “Greater love has no one than this, than to lay down one’s life for his friends” (15:13).
Today we celebrated the Third Sunday of Great Lent, the Sunday of the Holy Cross. It is this Cross, which the Church offers us as a sign that encapsulates the Sacrifice and Love we are called to imitate.
Thus, let us sacrifice and care for our neighbours, for our coworkers and even for our enemies. Let us recall and have as a guide what St. Paul wrote to the Philippians: “Let each of you look out not only for his own interests, but also for the interests of others” (2:4).
And when we sacrifice, let us not sacrifice out of a sense of duty or obligation, but out of love – like Christ’s example on the Cross. For love is the greatest virtue, which “never fails.”
Love must guide our actions, from our mundane daily interactions to our relationship with our spouse, children, parents and everyone else.
The power of the Cross is mysterious – no matter how unexplainable, it is true and indisputable. Thus, let us always remember this and let us always remember the Sacrifice and Love the Holy Cross represents.
Third Saturday of Lent (The Gospel According to Mark 8:34-38; 9:1)
The Lord said: “If anyone wishes to come after me, let him deny himself and take up his cross and follow me. For whoever would save his life will lose it; and whoever loses his life for my sake and the gospel’s will save it. For what does it profit a man, to gain the whole world and forfeit his life? For what can a man give in return for his life? For whoever is ashamed of me and my words in this adulterous and sinful generation, of him will the Son of man also be ashamed, when he comes in the glory of his Father with the holy angels.” And he said to them, “Truly, I say to you, there are some standing here who will not taste death before they see the kingdom of God come with power.”
Πρόκληση 40 Ημερών: Εβδομάδα 4
Έχουμε φτάσει στα μισά της πορείας μας προς το Πάσχα. Έχουμε φτάσει στα μισά του αγώνα μας διανύοντας την Μεγάλη Σαρακοστή.
Καθώς συνεχίζουμε τον ασκητικό μας αγώνα, η Αγία Ορθόδοξος Εκκλησία μας, μας προσφέρει την απόλυτη ένδειξη και ένα μοναδικό εφόδιο για να ενισχύσει και να ενθαρρύνει τις προσπάθειές μας: τον Ζωοποιό Σταυρό.
Διαβάζουμε στην Α΄ Επιστολή προς Κορινθίους του Αποστόλου Παύλου: «Το μήνυμα του Σταυρού είναι ίσως ανοησία για εκείνους που χάνονται, ενώ για μας που σωζόμαστε είναι η δύναμη του Θεού» (1Κο 1:18).
Το βαθύ νόημα και η σημασία του Σταυρού για τους Χριστιανούς δεν μπορούν να γίνουν αντιληπτά με λέξεις. Ας στρέψουμε την προσοχή μας αυτή την εβδομάδα σε δύο θαυμάσιες αρετές: Την θυσία και την αγάπη.
Η θυσία του Ιησού Χριστού ήταν η μεγαλύτερη θυσία για όλη την ανθρωπότητα. Στην προς Εβραίους επιστολή, ο Απόστολος Παύλος γράφει: “Ο Χριστός προσφέρθηκε μία φορά για να σηκώσει τις αμαρτίες πολλών. Για αυτούς που περιμένουν ανυπόμονα για Αυτόν να εμφανιστεί για δεύτερη φορά, εκτός από την αμαρτία, για τη σωτηρία »(9:28).
Αυτή η θυσία Του στον Σταυρό τροφοδοτήθηκε και προωθήθηκε από την Αγάπη, που είναι, η αγάπη του Θεού για τον άνθρωπο. Αυτό που καταγράφεται στο κατά Ιωάννη Ευαγγέλιο: “Μεγαλύτερη αγάπη δεν έχει κανείς άλλος απ’ αυτόν που δίνει τη ζωή του για τους φίλους του” (15:13).
Σήμερα γιορτάσαμε την τρίτη Κυριακή της Μεγάλης Σαρακοστής, την Κυριακή του Τιμίου Σταυρού. Είναι αυτός ο Σταυρός, που η Εκκλησία μας προσφέρει ως ένα σύμβολο το οποίο συγκεντρώνει τη θυσία και την αγάπη που καλούμαστε όλοι να μιμηθούμε.
Έτσι, ας φροντίσουμε τους γείτονές μας, τους συνεργάτες μας, ακόμα και τους εχθρούς μας. Ας θυμηθούμε και ας έχουμε ως οδηγό αυτό που ο Απόστολος Παύλος έγραψε προς Φιλιππησίους: «Ας ψάξει καθένας από εσάς όχι μόνο για τα δικά του συμφέροντα, αλλά και για τα συμφέροντα των άλλων» (2: 4).
Και όταν θυσιάζουμε κάτι, ας μην το κάνουμε από μια αίσθηση καθήκοντος ή υποχρέωσης, αλλά από αγάπη – όπως το παράδειγμα του Χριστού στον Σταυρό. Γιατί η αγάπη είναι η μεγαλύτερη αρετή, η οποία «ποτέ δεν αποτυγχάνει.”
Η αγάπη πρέπει να καθοδηγεί τις πράξεις μας, στις σχέσεις μας στην καθημερινή μας ζωή με τον/την σύζυγο, τα παιδιά, τους γονείς και όλους τους άλλους.
Η δύναμη του Σταυρού είναι μυστήριο – δεν έχει σημασία πόσο ανεξήγητο, είναι αληθινό και αδιαμφισβήτητο. Έτσι, ας θυμόμαστε πάντα αυτό και ας θυμόμαστε πάντα τη θυσία και την αγάπη που αντιπροσωπεύει ο Τίμιος Σταυρός.
Σάββατον Γ΄ τῶν Νηστειῶν (Ἐκ τοῦ Κατὰ Μᾶρκον 8:34-38, 9:1 Εὐαγγελίου τὸ Ἀνάγνωσμα)
Εἶπεν ὁ Κύριος· Εἴ τις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ, καὶ ἀκολουθείτω μοι. ὃς γὰρ ἂν θέλῃ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ σῶσαι, ἀπολέσει αὐτήν· ὃς δ᾿ ἂν ἀπολέσῃ τὴν ἑαυτοῦ ψυχὴν ἕνεκεν ἐμοῦ καὶ τοῦ εὐαγγελίου, οὗτος σώσει αὐτήν. τί γὰρ ὠφελήσει ἄνθρωπον ἐὰν κερδήσῃ τὸν κόσμον ὅλον, καὶ ζημιωθῇ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ; ἢ τί δώσει ἄνθρωπος ἀντάλλαγμα τῆς ψυχῆς αὐτοῦ; ὃς γὰρ ἐὰν ἐπαισχυνθῇ με καὶ τοὺς ἐμοὺς λόγους ἐν τῇ γενεᾷ ταύτῃ τῇ μοιχαλίδι καὶ ἁμαρτωλῷ, καὶ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐπαισχυνθήσεται αὐτὸν ὅταν ἔλθῃ ἐν τῇ δόξῃ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ μετὰ τῶν ἀγγέλων τῶν ἁγίων. Καὶ ἔλεγεν αὐτοῖς· ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι εἰσί τινες τῶν ὧδε ἑστηκότων, οἵτινες οὐ μὴ γεύσωνται θανάτου ἕως ἂν ἴδωσι τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ ἐληλυθυῖαν ἐν δυνάμει.